Een aantal jaren terug had hij de mindfulnesstraining bij me gedaan. Nu wilde hij graag weer een aantal sessies ter opfrissing.
Eén van de sessies kwam hij geëmotioneerd binnen. Hij vertelde dat hij een week daarvoor een reanimatie had uitgevoerd op zijn werk bij een collega die in elkaar gezakt was. Hij had zich de afgelopen week best goed gevoeld, maar sinds eergister had hij last van angstgevoelens gekregen die niet meer weggingen.

Ik besloot hem op tafel te leggen voor een cranio-sessie. Mijn aandacht werd vrij snel naar zijn knieën getrokken. Toen ik mijn handen daar legde, begon het te kolken in zijn knieën. Tegelijkertijd kreeg hij beelden. Hij zag zich meteen weer op zijn knieën op de stenen vloer zitten, terwijl hij met alle kracht op de borst van de man drukte om zijn hart weer op gang te helpen.
Nadat zijn collega door de ambulance meegenomen was, werd hem geadviseerd om contact op te nemen met slachtofferhulp. Dat had hij afgewimpeld. Híj́ was toch geen slachtoffer? Nu op tafel kon hij de impact voelen die de hele situatie op hem gehad had en kon hij voor het eerst zijn eigen gevoelens daarin erkennen. Met deze erkenning en de emotionele ontlading die daarop volgde, werd het rustiger in zijn knieën. Ook bij zijn schouders en armen kwamen beelden terug en kwamen er emoties vrij. Dat ingrijpende gebeurtenissen en trauma zich in je lichaam vastzetten, werd voor hem zo goed voelbaar. Aan het einde van de sessie voelde hij intense vermoeidheid en tegelijkertijd veel meer rust.

De weken erna heeft hij heel bewust zijn mindfulness-ervaring toegepast door te verstillen en liefdevolle aandacht te geven aan de gevoelens die zich aandienden. Hierdoor kon hij voelen wat hij nodig had en kon hij zich ook openen voor andere hulp die op zijn pad kwam. De angst kwam niet meer terug en toen ik hem drie weken later weer zag, zag hij er stukken beter uit.

“Vroeger was ik gewoon doorgegaan. ‘Oplossen en doorzetten’ zijn altijd strategieën geweest die mij goed lagen. Het is echter zo verrijkend om nu ook toegang te hebben tot andere manieren zoals ‘compassie en liefdevolle aandacht voor jezelf’. De afgelopen weken waren daardoor behoorlijk pittig, maar ik voelde me tegelijkertijd steeds een beetje ruimer, lichter en energieker worden. Het blijft nog wel aandacht nodig hebben, maar ik ben er weer. Misschien nog wel meer dan daarvoor.”