Praten met het hart

 

 


Ze was gewend om keuzes te maken vanuit haar ratio, maar voelde het verlangen om meer te vertrouwen op haar hart. Alleen vond ze dat in de praktijk best lastig.
Toen ze op tafel lag, vertelde ik haar over Hartbeschermer. Ook al was ze zich hiervoor nooit bewust geweest van haar hartbeschermer, toen ik contact maakte met het vlies rondom haar hart, kreeg ze meteen het beeld van een ridder die zich fanatiek inzette om haar hart te beschermen tegen pijnlijke of ongemakkelijke invloeden van buitenaf.
 
Ze was verbaasd hoe de antwoorden op mijn vragen als vanzelf in haar opborrelden. Zo wist ze te vertellen dat de ridder hard gewerkt had en trots was op zijn functie. Hij was altijd alert en had alles onder controle. Oké, hij was best moe van al dat harde werken, maar hij zou zijn taak nooit verzaken. Geen seconde.
Op het moment dat er contact was met Hartbeschermer, voelde ze dat haar hele lichaam gespannen was. Haar kaken voelden gespannen, haar borst voelde strak, haar buik wat verhard en haar benen onrustig.
 
Het hart zelf voelde zich klein en had bijna geen ruimte. Mijn hand rustte op haar borst. Toen ik het hart uitnodigde om meer ruimte in te nemen, voelde ik niets gebeuren onder mijn hand.
Ook nu kon ze met de stem van het hart de woorden heel natuurlijk laten komen. Het hart vond het wel goed zo. Waarom risico nemen? In het verleden had Hart zich te vaak kwetsbaar gevoeld. Zou het echt een goed idee zijn om zich te tonen? Hoewel.... ergens zat er juist een groot verlangen naar.
Ik bleef het hart in gedachten liefdevol uitnodigen en opeens voelde ik een warme, tintelde stroom ontstaan onder mijn hand. Hart had besloten tevoorschijn te komen! Zij merkte het ook en al snel begon haar hele borst warm en energiek te voelen. Een zachte, warme kracht verspreidde zich vervolgens door haar hele lichaam. Het ontspande haar niet alleen, maar ze voelde zich er ook krachtig door. Een heel ander soort kracht dan ze kende. Twijfels of ze wel goed genoeg was of dat ze het wel goed deed, vielen erdoor weg. Het voelde als thuiskomen.
 
Hartbeschermer sputterde nog een beetje tegen, maar nadat hij de kracht van Hart gevoeld had, besefte hij dat hij eigenlijk best zachter kon worden en iets minder hard hoefde te werken. Ik voelde de strakheid die ik even daarvoor rond het hart had waargenomen, onder mijn hand verzachten.

Driekwart jaar later laat ze me weten dat het cranio-traject iets wezenlijks geopend heeft in haar. Ze is nog een tijd lang contact blijven maken met Hart en Hartbeschermer en hierdoor begon ze haar hartbeschermer steeds makkelijker te herkennen in het dagelijks leven. Ze zag de goede bedoelingen van Hartbeschermer, maar wist nu ook dat ze een keuze had om haar hart ruimte te blijven geven.
Enthousiast vertelt ze dat haar hart inmiddels zoveel opener en vrijer voelt. Dat verbaast me niet, want elke keer als ik haar zie, lijkt ze meer te stralen. En ons laten stralen, dat is wat Hart het liefste doet.